गरोदर पत्नीची परीक्षा चुकू नये म्हणून पतीनं 1300 KM चालवली स्कुटर, दागिने गहाण ठेवुन जमा केले पैसे

भोपाळ : वृत्तसंस्था – असे कोणते काम आहे, जे तुम्हाला करायची इच्छा आहे आणि जे पूर्ण होऊ शकत नाही. जर काम पूर्ण करण्याचा निश्चय केला, तर कठीण काळात सर्व कामे सहजपणे केली जातात. याचे उदाहरण झारखंडमधील एक विवाहित जोडपे आहे, ज्यात पतीने गरोदर पत्नीला बसवून १,३०० किमी स्कूटर चालवली, जेणेकरून पत्नीची परीक्षा चुकू नये. वास्तविक दशरथ आणि सोनी मांझी झारखंडमधील गंटातोला गावचे रहिवासी आहेत, दोघांनीही २८ ऑगस्ट रोजी त्यांचा प्रवास सुरु केला आणि ३० ऑगस्टला मध्य प्रदेशातील ग्वाल्हेर येथे पोहोचले. या संपूर्ण प्रवासात सोनी मांझी आपल्या पतीच्या मागे बसून राहिली, जेणेकरून ती आपल्या डिप्लोमाच्या दुसर्‍या वर्षाची परीक्षा देऊ शकेल. तर प्रवासासाठी पैसे नसल्याने सोनीला आपले दागिने गहाण ठेवावे लागले.

सोनी मांझी गर्भवती आहे आणि तिला सात महिने पूर्ण झाले आहेत. दोघेही आपल्या घरातून रेनकोट घालून निघाले. मात्र दशरथ या बाजूने अजिबात नव्हता, पण सोनीला आपले एक वर्ष वाया घालवायचे नव्हते. दशरथने सांगितले की, तिने शाळा सोडली आहे आणि सोनीने आपले एक वर्ष पूर्ण केले आहे. दशरथची इच्छा आहे की, सोनीने तिची स्वप्ने पूर्ण करावी आणि तिचे करिअर करावे. दशरथ म्हणतात की, आपले शिक्षण पूर्ण केल्यानंतर सोनी एका शाळेत शिक्षिका होईल आणि दोन महिन्यांनंतर आमच्या आयुष्यात येणाऱ्या नवीन व्यक्तीच्या भविष्यात आम्ही आणखी सुधारू शकतो. यावर सोनी सांगते की, माझ्या पतीच्या पाठिंब्याने मी कोणत्याही अडचणीचा सामना करू शकते. त्यांच्या लग्नाला नऊ महिने झाले आहेत.

दशरथ ३७ वर्षांचा असून तो एका केटरिंग कंपनीत काम करतो. दशरथ यांनी सांगितले की, रेल्वे चालत नाहीत आणि टॅक्सी २५ ते ३० हजार रुपये भाडे आकारते. एवढे भाडे आम्ही देऊ शकत नाही. त्यामुळे आम्ही स्कूटरवरून ग्वाल्हेर येथे जाण्याचे ठरवले, कारण ही परीक्षा देणे सोनीसाठी फार महत्वाचे आहे. मुख्यमंत्री कार्यालयातून त्यांना अनेक फोन आले असल्याचे दशरथ म्हणाले. मध्य प्रदेश सरकारने त्यांना झारखंडमध्ये परत येण्यास मदत करण्याविषयी बोलले. राज्य सरकार या दोघांनाही विमानाचे तिकिट उपलब्ध करुन देईल आणि दिल्लीपर्यंत पाठवेल. त्यानंतर दिल्लीहून झारखंडमधील गावात जाण्यासाठी वाहतुकीची व्यवस्था केली जाईल. दशरथ म्हणाले की, त्यांचे स्कूटर त्यांच्याकडे रेल्वे पार्सलद्वारे पाठवले जाईल.

दशरथचे मासिक उत्पन्न फक्त नऊ हजार रुपये आहे. इतके कमी उत्पन्न असूनही दशरथचा हेतू मोठा आहे, यामुळेच त्यांनी सोनीला परीक्षा देण्यासाठी ग्वालियरला आणले. दशरथ आणि सोनी यांच्याकडे जास्त पैसे नव्हते, म्हणून ते दहा दिवसांसाठी एका छोट्या घरात राहू लागले, ज्याचे भाडे १,५०० रुपये होते. दशरथने सांगितले की, ते हॉटेलमध्ये राहू शकत नव्हते. या प्रवासासाठी दशरथ आणि सोनी आपले दागिने गहाण ठेवून आले आहेत आणि या प्रवासात त्यांना २ हजार रुपयांचे पेट्रोल लागले आहे. पहिल्या रात्री दशरथ आणि सोनी एका तंबूत झोपले, पण दुसर्‍या दिवशी कमरेत होत असलेल्या वेदनेला आराम देण्यासाठी लखनऊ एक्सप्रेस वे जवळील एका बागेत दोघांनी रात्र घालवली. सोनी म्हणाली की, सर्वात जास्त भीती बिहार राज्यात जाणवली कारण तेथे रस्त्यावर पाणी साठले होते आणि वाटेत आमच्याशिवाय आणखी कोणी नव्हते. सोनीने सांगितले की, तिने लहान वयातच आपल्या वडिलांना गमावले आहे, आता तिच्याकडे फक्त तिच्या पतीची सोबत आहे आणि ती आपल्या पतीच्या धाडसामुळे खूप प्रभावित झाली आहे.

दशरथने सांगितले की, त्यांच्याकडे फक्त एक रेनकोट होता, जो दशरथने अशा प्रकारे परिधान केला होता जेणेकरुन सोनी देखील सुरक्षित राहू शकेल. पण अशी वेळ आली की, खूप मुसळधार पाऊस पडला आणि आम्हाला काहीच दिसत नव्हते. त्यावेळी आम्ही एका झाडाजवळ तीन तास विश्रांती घेतली आणि त्यानंतर पाऊस थांबल्यावर निघालो. दशरथने सांगितले की, जेव्हा सोनीला आपल्या मुलीची चिंता वाटायला लागली तेव्हा त्यांनी सोनीला देवावर विश्वास ठेवण्यास सांगितले. सोनीला अद्याप सात परीक्षा आणखी द्यायच्या आहेत. ग्वाल्हेरचे जिल्हाधिकारी कौशलेंद्र सिंह म्हणाले की, त्यांनी आरोग्य आणि प्रशासकीय अधिकाऱ्यांना दशरथ आणि सोनी यांची देखरेख करण्याचे आदेश दिले आहेत. जिल्हा प्रशासनाने या जोडप्याला त्वरित दिलासा म्हणून पाच हजार रुपये दिले आहेत आणि रविवारी सोनीची यूएसजी चाचणी घेण्याच्या सूचनाही दिल्या आहेत, जेणेकरून मुलाच्या तब्येतीची माहिती मिळू शकेल.